به گزارش تحریریه، ساسان شاه ویسی، تحلیلگر مسائل اقتصادی در گفتگوی اختصاصی با «تحریریه» پیرامون تجربه تلخ کشور پاکستان در زمینه همکاری با گروه ویژه اقدام مالی (اف ای تی اف) طی سال های 2015 تا 2018 میلادی بیان داشت: مقامات پاکستانی در ابتدا و بدون توجه به برخی معذوریت های داخلی و امنیتی کشورشان، سعی نمودند تا با ایجاد تعامل و همکاری با اف ای تی اف، در لیست کشورهای غیرهمکار این گروه در سطح جهانی قرار نگیرند. به بیان ساده تر، مقامات پاکستانی شناخت صحیحی از حجم اطلاعات درخواستی این گروه نداشته و فکر می کردند که می توانند برخی اطلاعات محرمانه امنیتی را ارائه ندهند. اما پس از مدتی، بهانه تراشی های این گروه برای فشار هر چه بیشتر به طرف پاکستانی آغاز گردید.

این تحلیلگر مسائل اقتصادی ادامه داد: اما سرآغاز بهانه تراشی های مذکور از جایی بود که برخی کشورهای رقیب پاکستان از جمله هندوستان با توجه به سابقه دیرینه اش درخصومت با اسلام آباد، با همکاری بریتانیا شرایطی را به وجود آوردند که گروه ویژه اقدام مالی برای مبارزه با پولشویی، از طرف پاکستانی اطلاعاتی را در زمینه مالی طلب نماید که از نگاه طرف پاکستانی کاملا سری و غیرقابل ارائه بود.

ساسان شاه ویسی افزود: در پاکستان ما با دو نوع بودجه مواجه هستیم. یک نوع از بودجه مربوط به مسائل عمومی کشور بوده و نوع دیگری از بودجه نیز مربوط به هزینه کردهای نظامی و امنیتی ارتش پاکستان بوده و نظامیان قدرتمند و بانفوذ پاکستانی ابدا تمایلی به افشای رقم های این بودجه نظامی ندارند. از اینرو پاکستان سعی بر مقاومت در برابر اعلام ارقام هزینه کرد نظامی خویش به گروه اقدام مالی (اف ای تی اف) نمود.

وی اضافه کرد: قطعا یکی از دلایل حساسیت به جای پاکستان در زمینه عدم افشای این اطلاعات، شراکت گسترده طرف هندی با ایالات متحده آمریکا است. چرا که به دلیل این شراکت و همکاری، طرف هندی امکان دستیابی به اطلاعات پاکستان در زمینه هزینه کردهای نظامی را داشته و این مسئله می تواند باعث به خطر افتادن امنیت پاکستان گردد. یعنی نفوذ طرف آمریکایی در گروه اقدام مالی می تواند زمینه ساز دستیابی هندی ها به اطلاعات حیاتی و نظامی پاکستان گردد.

وی ادامه داد: پس از مقاومت پاکستان، شرایط به سمتی پیش رفت که گروه اقدام مالی، با موافقت و شراکت رقبای منطقه ای و دشمنان پاکستان از جمله هند، نام پاکستان را در لیست کشورهای غیرهمکار قرار داده و باعث مشکلات فراوانی برای پاکستان گردید و قطعا اگر مساعدت و حمایت چین در زمینه گرفتن فرصت برای پاکستانی ها نبود؛ اسلام آباد دچار مشکلات فراوانی در زمینه تعاملات مالی بین المللی می گردید. البته این رفتار چین نیز تنها به دلیل حمایت از سرمایه گذاری 40 میلیارد دلاری خویش، در زمینه توسعه بندر گوادر پاکستان و اتصال آن به پروژه راه ابریشم جدید بوده است.

ساسان شاه ویسی در ادامه با اشاره به لزوم هوشیاری مسئولان کشورمان در زمینه تعاملات احتمالی با اف ای تی اف، تاکید کرد: وقتی شما ساز و کار و فرآیندی برای تعاملات مالی در سطح جهانی را می پذیرید؛ باید بدانید که تغییر آن و یا اعلام خروج از آن چندان راحت نخواهد بود. یعنی حتی بلوک بندی های قدرت در سطح جهانی نیز نمی توانند کمک شایانی در این زمینه ارائه دهند. لذا با توجه به تجربه تلخ کشور پاکستان، باید با چشمانی باز درباره تعامل با اف ای تی اف تصمیم بگیریم.

این تحلیلگر اقتصادی اضافه کرد: قاعده مجموعه ای چون گروه اقدام مالی، مبتنی بر تهدید شناسی می باشد و با ظرفیت شناسی بیگانه است. بنابراین گاهی شما تحت فشار قرار خواهید گرفت که برخی اطلاعات حیاتی و ملی خویش را به این گروه ارائه دهید. بدون شک این اطلاعات می توانند با واسطه در اختیار رقبا و دشمنان شما قرار گیرند. یعنی شما با انتخاب خودتان وارد فرآیندی شده و اکشن پلنی را خواهید پذیرفت که باید با رعایت کامل و انجام تمامی گام ها و دستورات آن، از قرار گرفتن در لیست سیاه اف ای تی اف مصون بمانید. گام هایی که بعضا با حفظ برخی اسرار حیاتی کشورتان در تعارض هستند.

وی در پایان با انتقاد از برخورد دوگانه گروه اقدام مالی ( اف ای تی اف) در برابر برخی موارد کلان پولشویی و تخلف در سطح جهانی بیان داشت: امروزه پولشویی های کلان و تخلفات مافیایی در مناطق گوناگونی از جهان همچون لیختن اشتاین در جریان است و می توان گفت لیختن اشتاین یکی از بهشت های مافیا و خلافکاران بین المللی جهت انجام عملیات گسترده و خطرناک پولشویی است. همچنین برخی جزایر تحت حاکمیت امپراتوری بریتانیا نیز محل جابه جایی پولهایی با منشاء نامعلوم هستند. اما ظاهرا گروه اقدام مالی، تنها در موارد خاصی بر روی بحث پولشویی در سطح جهانی حساس بوده و ابدا قصد برخورد با چنین تخلفات گسترده ای را ندارد. 

پایان/